Ζητούνται Ήρωες!

Η κρίση έδειξε πόσο φτωχοί είμαστε. Δεν έχουμε επιστήμονες, καλλιτέχνες, ανθρωπιστές να ηρωοποιήσουμε, και τρέχουμε απεγνωσμένα να κάνουμε ήρωες νεκρά παιδιά και εγκληματίες του κοινού ποινηκιού δικαίου. Ρωμανοί, Μαζιώτες, Ξηροί... Ιδού οι ήρωες αυτής της έρημης και ασυνάρτητης χώρας.

Αντίθετα με τους πολλούς, για εμένα, κανένα σεβασμό δεν χρήζει η θέληση και το κουράγιο του Ρωμανού. Έχει το χαρακτήρα του τραμπούκου. Αυτού που παρκάρει γιατί έτσι γουστάρει στη θέση ατόμων με αναπηρία ή αυτού που καπνίζει σε κλειστό χώρο. "Σας γράφω στα αρχίδια μου". "Σας γαμάω". Αυτό το νταηλίκι πάντα γοήτευε τον Έλληνα. Κουσούρι άσχημο και παθητικό, η πεμπτουσία θα έλεγα του ραγιαδισμού που μας χαρακτηρίζει, μας διακατέχεί ως έθνος τους τελαυταίους αιώνες. Τον γουστάρει τον νταή ο Έλληνας. Τον θαυμάζει. 

Και από το σχολείο ακόμη, από μικρά παιδιά. Οι πιο νταήδες γίνονται αρχηγοί 15μελούς. Τους σωστούς, τους μορφωμνέους, τους λογικούς, τους θεωρούμε βλάκες και δε τους δίνουμε σημασία... 
Είναι λάθος να περιμένουμε από τον κάθε Ρωμανό να μας πει πως ότι προσπαθούμε εμείς να χτίσουμε, είναι πιο μάγκας αυτός που προσπαθεί να το χαλάσει.

Αφιερωμενό στην Ελλάδα που ψάχνει ήρωες στα καμμένα λεωφορεία, στα σκουπίδα των πρυτανικών γραφείων και τις σκανδάλες των σκόρπιον και των καλάσνικοφ....