"Υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις για την Ελλάδα;"
Ορίστε λοιπόν μία ερώτηση που θα έπρεπε όλοι να προσπαθήσουμε να απαντήσουμε αντί να τρωγόμαστε μεταξύ μας αυτές τις δύσκολες στιγμές για την χώρα και τους πολίτες της. Το κείμενο που ακολουθεί, είναι οι απόψεις μου επί του θέματος, βασισμένο πάντα στα δικά μου βιώματα και εμπειρίες...
Έχω πλέον κοντά ενάμιση χρόνο που ζω και εργάζομαι στο Κατοβίτσε της Πολωνίας, μία από τις πλέον βιομηχανικές πόλεις της κάποτε ισχυρής Σοβιετικής Ένωσης. Περπατώντας βιαστικά για το γραφείο, κάτω από έναν κρύο και σχεδόν μόνιμα συννεφιασμένο ουρανό, σκέφτομαι πως έγινε να βρω τόσο εύκολα δουλειά στο εξωτερικό ενώ στην Ελλάδα πάλευα για χρόνια και κανένας δεν ενδιαφερόταν για τις γνώσεις μου.
Είναι μάλιστα τόσο αυξημένη η ζήτηση που συχνά, οι εδώ εταιρείες, θα αναγκαστούν να προσλάβουν μη εξειδικευμένο προσωπικό (μέχρι και πρώην σερβιτόρο πιτσαρίας είδα να προσλαμβάνουν) και με υπομονή, θα το εκπαιδεύσουν για να γίνει αντάξιο των απαιτήσεων. Και το αξιοσημειωτο είναι πως από συζητήσεις με συνάδελφους άλλων εταιρειών, η γόνιμη κατάσταση που επικρατεί στην Πολωνία, υπάρχει και σε άλλα γειτονικά κράτη όπως η Σλοβακία και η Τσεχία...
Έτσι, ατενίζοντας στον ορίζοντα τα φουγάρα των κλειστών ανθρακορυχείων (είναι δύσκολο να μη τα παρατηρήσεις) σκέφτομαι πόσο γρήγορα προσαρμόστηκαν τα κράτη του πρώην ανατολικού μπλοκ στις σύγχρονες εξελίξεις και απαιτήσεις της εποχής. Επιβεβαιωμένα αυτή η βιομηχανία δεν υπήρχε σε αυτές τις χώρες τα προηγούμενα χρόνια. Τώρα τελευταία την δημιουργήσανε! Θαυμάζω τα αντανακλαστικά τους και εύχομαι να είχαμε κι εμείς αντίστοιχα αντανακλαστικά, αν βέβαια δεν μας απασχολούσαν οι συντεχνίες, τα συνδικάτα και οι μικροκομματικές σκοπιμότητες...
Με τα πολλά και τα λίγα λοιπόν, το Κατοβίτσε μετρά στο δυναμικό του καμιά 10αριά πολυεθνικά μεγαθήρια της πληροφορικής (μεταξύ αυτών και η ΙΒΜ) αλλά και αμέτρητες μιρκότερες εταιρείες πληροφορικής με 10-20μελή ομάδα. Στα ίδια βρίσκεται και η γειτονική Κρακοβία και το Βρότσουαβ.
Τους παραδέχομαι λοιπόν, αφού αν και πτωχευμένες χώρες, βρήκανε το δρόμο τους.
Εμείς όμως γιατί δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε τέτοια βιομηχανία στην Ελλάδα; Τι μας λείπει;
Και για να μην ακούσω δικαιολογίες για κόστος να υπενθυμίσω ότι όλα είναι δωρεάν (open source). Μιλώντας από προσωπική εμπειρία λοιπόν, για να ξεκινήσει κάποιος, χρειάζεται έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή και μια σύνδεση στο ίντερνετ. Όλα τα υπόλοιπα είναι χρόνος και μεράκι.
Κλείνω το άρθρο με ένα κομμάτι από την εισαγωγή στο βιβλίο "Τεχνολογία Λογισμικού Ι" του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου (Βασίλειος Χ. Βεσκούκης, Αθήνα, Δεκέμβριος 1999).
"Για να γίνει μια χώρα ισχυρή στη βιομηχανία λογισμικού, δεν είναι απαραίτητο να κάνει άλλες επενδύσεις παρά μόνο εκείνες που σχετίζονται με την ανάπτυξη του ανθρωπίνου δυναμικού. Για χώρες μικρές, όπως η δική μας, αυτό δίνει στην Τεχνολογία Λογισμικού μια άλλη διάσταση πρόκλησης: αν αναπτύξουμε μια ισχυρή βιομηχανία λογισμικού, μπορούμε να διεκδικήσουμε μια καλύτερη θέση στην πολυφημούμενη παγκοσμιοποιημένη οικονομία του αύριο."
Είναι απίστευτο πόση αλήθεια και πόσο μέλλον μπορείς να κλείσεις μέσα 6 γραμμές! Παρότι 15 χρόνια παλιό, το μικρό αυτό πόρισμα του καθηγητή είναι απίστευτα επίκαιρο.
Κρίμα γιατί κανένας ποτέ δεν έδωσε σημασία στα ελληνικά μυαλά (που εξακολουθούν να υπάρχουν ανάμεσά μας) και στις ιδέες τους. Έτσι θα αδράξουμε τις ευκαιρίες της νέας εποχής;
Ορίστε λοιπόν μία ερώτηση που θα έπρεπε όλοι να προσπαθήσουμε να απαντήσουμε αντί να τρωγόμαστε μεταξύ μας αυτές τις δύσκολες στιγμές για την χώρα και τους πολίτες της. Το κείμενο που ακολουθεί, είναι οι απόψεις μου επί του θέματος, βασισμένο πάντα στα δικά μου βιώματα και εμπειρίες...
Έχω πλέον κοντά ενάμιση χρόνο που ζω και εργάζομαι στο Κατοβίτσε της Πολωνίας, μία από τις πλέον βιομηχανικές πόλεις της κάποτε ισχυρής Σοβιετικής Ένωσης. Περπατώντας βιαστικά για το γραφείο, κάτω από έναν κρύο και σχεδόν μόνιμα συννεφιασμένο ουρανό, σκέφτομαι πως έγινε να βρω τόσο εύκολα δουλειά στο εξωτερικό ενώ στην Ελλάδα πάλευα για χρόνια και κανένας δεν ενδιαφερόταν για τις γνώσεις μου.
Είναι μάλιστα τόσο αυξημένη η ζήτηση που συχνά, οι εδώ εταιρείες, θα αναγκαστούν να προσλάβουν μη εξειδικευμένο προσωπικό (μέχρι και πρώην σερβιτόρο πιτσαρίας είδα να προσλαμβάνουν) και με υπομονή, θα το εκπαιδεύσουν για να γίνει αντάξιο των απαιτήσεων. Και το αξιοσημειωτο είναι πως από συζητήσεις με συνάδελφους άλλων εταιρειών, η γόνιμη κατάσταση που επικρατεί στην Πολωνία, υπάρχει και σε άλλα γειτονικά κράτη όπως η Σλοβακία και η Τσεχία...
Έτσι, ατενίζοντας στον ορίζοντα τα φουγάρα των κλειστών ανθρακορυχείων (είναι δύσκολο να μη τα παρατηρήσεις) σκέφτομαι πόσο γρήγορα προσαρμόστηκαν τα κράτη του πρώην ανατολικού μπλοκ στις σύγχρονες εξελίξεις και απαιτήσεις της εποχής. Επιβεβαιωμένα αυτή η βιομηχανία δεν υπήρχε σε αυτές τις χώρες τα προηγούμενα χρόνια. Τώρα τελευταία την δημιουργήσανε! Θαυμάζω τα αντανακλαστικά τους και εύχομαι να είχαμε κι εμείς αντίστοιχα αντανακλαστικά, αν βέβαια δεν μας απασχολούσαν οι συντεχνίες, τα συνδικάτα και οι μικροκομματικές σκοπιμότητες...
Με τα πολλά και τα λίγα λοιπόν, το Κατοβίτσε μετρά στο δυναμικό του καμιά 10αριά πολυεθνικά μεγαθήρια της πληροφορικής (μεταξύ αυτών και η ΙΒΜ) αλλά και αμέτρητες μιρκότερες εταιρείες πληροφορικής με 10-20μελή ομάδα. Στα ίδια βρίσκεται και η γειτονική Κρακοβία και το Βρότσουαβ.
Τους παραδέχομαι λοιπόν, αφού αν και πτωχευμένες χώρες, βρήκανε το δρόμο τους.
Εμείς όμως γιατί δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε τέτοια βιομηχανία στην Ελλάδα; Τι μας λείπει;
Και για να μην ακούσω δικαιολογίες για κόστος να υπενθυμίσω ότι όλα είναι δωρεάν (open source). Μιλώντας από προσωπική εμπειρία λοιπόν, για να ξεκινήσει κάποιος, χρειάζεται έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή και μια σύνδεση στο ίντερνετ. Όλα τα υπόλοιπα είναι χρόνος και μεράκι.
Κλείνω το άρθρο με ένα κομμάτι από την εισαγωγή στο βιβλίο "Τεχνολογία Λογισμικού Ι" του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου (Βασίλειος Χ. Βεσκούκης, Αθήνα, Δεκέμβριος 1999).
"Για να γίνει μια χώρα ισχυρή στη βιομηχανία λογισμικού, δεν είναι απαραίτητο να κάνει άλλες επενδύσεις παρά μόνο εκείνες που σχετίζονται με την ανάπτυξη του ανθρωπίνου δυναμικού. Για χώρες μικρές, όπως η δική μας, αυτό δίνει στην Τεχνολογία Λογισμικού μια άλλη διάσταση πρόκλησης: αν αναπτύξουμε μια ισχυρή βιομηχανία λογισμικού, μπορούμε να διεκδικήσουμε μια καλύτερη θέση στην πολυφημούμενη παγκοσμιοποιημένη οικονομία του αύριο."
Είναι απίστευτο πόση αλήθεια και πόσο μέλλον μπορείς να κλείσεις μέσα 6 γραμμές! Παρότι 15 χρόνια παλιό, το μικρό αυτό πόρισμα του καθηγητή είναι απίστευτα επίκαιρο.
Κρίμα γιατί κανένας ποτέ δεν έδωσε σημασία στα ελληνικά μυαλά (που εξακολουθούν να υπάρχουν ανάμεσά μας) και στις ιδέες τους. Έτσι θα αδράξουμε τις ευκαιρίες της νέας εποχής;
