Λίγα λόγια για τον φίλο μου Σ.Κ.

Γράφοντας δύο λόγια για τον φίλο μου τον Σ.Κ. θα πρέπει εξ αρχής να πω ότι πρόκειται για ένα ζωντανό σύμβολο μια άλλης εποχής. Δείγμα χαρακτηριστικό μιας κάστας ανθρώπων που αν και σήμερα έχουν εκλείψει, στα μέσα της δεκαετίας του 80 και του 90 ήταν μικροί βασιλιάδες της νύχτας.

Και ο λόγος για τους γνωστούς και μη εξαιρετέους "σκυλάδες", που με βλέμμα και φωνή χαμηλωμένα από καπνό και ουίσκι, και ένα σκασμό λεφτά σε λουλούδια και γούστα, οι σύγχρονοι γλετζέδες μοιάζουν μπροστά τους τόσο ψεύτικοι και φθηνοί.

Αλλά για να μην παρεξηγηθώ, αυτά όλα τα έκανε στα νιάτα του γιατί τώρα τα είχε αφήσει πίσω.

Τον φίλο Σ.Κ. εγώ τον γνώρισα μέσα από τη δουλειά. Συνεργάτης άριστος και σταράτος, έλεγε την άποψή του στα ίσια, χωρίς υπεκφυγές και φόβο, με σεβασμό πρώτα στον εαυτό του και έπειτα στον συνομιλητή.

Ίσως στις εκφράσεις του να ήταν λίγο άγαρμπος, ήταν όμως πάντα ειλικρινής και καλοπροαίρετος και αυτό ήταν αρκετό για να του συγχωρήσω κάποιες λέξεις σκληρές. 

Με συμβούλεψε πολλές φορές πάνω στη δουλειά και με υπερασπίστηκε ακόμα περισσότερες και θα τον ευχαριστώ για πάντα. Δεν ήταν άλλωστε υποχρεωμένος. 

Και σαν τελείωνε η δουλειά, αν είχαμε χρόνο θα πίναμε κανένα ποτάκι. Θα με ρωτούσε για θέματα υπολογιστών ή θα με συμβούλευε για γκόμενες (τότε ήμουν ελεύθερος).

Ναι, κάπως έτσι πέρασαν τα χρόνια και γεμίσαμε τα τσουβάλια του μυαλού με αναμνήσεις όμορφες...

Και τότε, έμαθα τα άσχημα νέα για τον Σ.Κ, από έναν κοινό φίλο και συνεργάτη μας. Στα σκαλοπάτια, έξω από την Εθνική Τράπεζα στην κεντρική πλατεία, μια όμορφη, ηλιόλουστη ημέρα.... 

Όλα γίνανε πολύ γρήγορα. και έτσι, λίγους μήνες μέτα την εγχείριση, μια εξίσου ηλιόλουστη μέρα, βρεθήκαμε και ήπιαμε ένα καφεδάκι στο Del Corso... 

Ο Σ.Κ. έμοιαζε να γίνεται καλύτερα. Μου είπε ότι με βλέπει online στο gchat ή το facebook αλλά ο ίδιος προτιμά να φαίνεται offline για ηρεμία. Γενικά ποτέ του δεν ήταν τύπος του chat. 

Ήταν η τελευταία φορά που είδα τον Σ.Κ. Πέρασαν περίπου 2 χρόνια από τότε.

Και παρότι δε μιλήσαμε από τότε, πάντα είχα στο νου μου ότι ο ήρωας Σ.Κ. νίκησε την παλιαρρώστια. Και ήμουν χαρούμενος που ένα τέτοιο θαύμα έγινε σε έναν φίλο!

Πριν λίγες μέρες, ο Σ.Κ. είχε τα γεννέθλιά του και μπήκα στο προφίλ του να γράψω ένα "χρόνια πολλά" όμως εκεί έμαθα ότι ο Σ.Κ. κοντεύει ένα χρόνο που δεν είναι πια κοντά μας...

Λυπήθηκα νιώθοντας την απουσία του παλιού φίλου (που εγώ ο αφελής τόσο καιρό νόμιζα πως ήταν καλά) και η ουτοπία πως ένας κοινός θνητός νίκησε τον καρκίνο γκρεμίστηκε για άλλη μία φορά.

Φίλε μου Σ.Κ., σε χαιρετώ εκεί ψηλά στους ουρανούς. Μη μου κρατάς κακία που δεν γνώριζα για την τύχη σου. Έτσι είναι η ζωή για εμάς που φύγαμε στο εξωτερικό... Πράγματα αλλάζουν και τα μαθαίνουμε τελευταίοι.