Οδηγός για Νέους Ψηφοφόρους (ver.2015)

Γεια σας και πάλι!
Επειδή πολλοί φίλοι και γνωστοί δυσκολεύονται να αποφασήσουν τι θα ψηφίσουν στις επόμενες εκλογές, όποτε και αν γίνουν αυτές, πήρα την πρωτοβουλία να φτιάξω αυτό τον μικρό χάρτη ως προς διευκόλυνση αυτών.

Ορίστε λοιπόν! (κάντε κλικ για να ανήξει σε μεγαλύτερο μέγεθος βρε νουμπάδες!)

Σε γενικές γραμμές:

Αν σου φταίνε οι ξένοι για όλα, επιλέγεις είτε το λαϊκισμό της αριστεράς (βλ. ΣΥΡΙΖΑ) είτε το λαϊκισμό της ακροδεξιάς (βλ Χρυσή Αυγή).

Ειδικά αν αν είσαι κρατικοδίαιτος επιλέγεις ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΔΗΜΑΡ δαγκωτό και περιμένεις να σου αυγατήσουν το μισθό όταν και άμα εκλεγού τα καρτντάσια κλέβοντας λίγο πολύ από τους μη-δημοσιούχους και τις μελλοντικές γενιές. Αν δεν είσαι Δημόσιος Υπάλληλος, Επιδοματιούχος, Κρατιστής κλπ και εξακολουθείς να θες να ψηφίσεις μία από τις 3 αυτές παρατάξεις, να το κοιτάξεις φίλε μου! Να το κοιτάξεις.

Σε αντίθετη περίπτωση και ενώ εξακολουθούν να σου φταίνε οι ξένοι, επιλέγεις την ακροδεξιά Χρυσή Αυγή, εκτός και αν πέρα από τους ξένους σου φταίνε και οι μασώνοι, τα ούφο, οι ταξτζίδες και οι λουλουδούδες στα νυχτερινά κέντρα. Εκεί πας για ΑΝΕΛ μονοκούκι.

Αυτά ήταν λίγο πολύ τα δύο άκρα του άκρου.

Πάμε τώρα στην άλλη κατηγορία, αυτήν όπου ο κόσμος πιστεύει ότι κύριος υπεύθυνος για αυτή την κατάσταση είναι ο σοφός Ελληνικός λαός. Ναι, είναι ο ίδιος λαός που λέει το "Αν έχεις βύσμα διάβαινε..."

Έχεις βύσμα; Είσαι παλιά καραβάνα στα κομματικά; Είσαι κομματόσκυλο; Είσαι βαμμένος από πάππου προς πάππου; Ε μη το ψάχνεις φίλε μου! Είσαι μεταξύ της ΝΔ ή του νέου λειψού και μετανιωμένου ΠΑΣΟΚ.

Αν δεν ανοίκεις πουθενά σε αυτές τις δύο παρατάξεις αλλά εξακολουθείς να θέλεις φιλελεύθερες πολιτικές, σου μένει το Ποτάμι. Κατά τη γνώμη μου όμως αυτοί είναι μαγαζάκι της ΝΔ και αργά ή γρήγορα θα δώσουν κώ.... εε συγνώμη, λόγο ήθελα να γράψω με την Νέα Δημοκρατία. Ναι! Έστω και αν το Ποτάμι, αντί να κλέψει ψήφους από το ΣΥΡΙΖΑ - για αυτό φτοιάχτηκε άλλωστε - κλέβει μέχρι στιγμής πρωτίστως ψήφους από τη ΝΔ.

Ο Οδηγός για Νέους Ψηφοφόρους (έκδοση 2015) είναι ελεύθερος για κάθε είδους χρήση χωρίς την γραπτή άδεια του δημιουργού του (εμένα δηλαδή).

Άντε και καλή επανάσταση σύντροφοι!

Οι φίλοι μας οι Ρωμανοί...

Ίσως θυμάστε, πριν από 2μησι περίπου χρόνια, τον σάλο που είχε προκαλέσει το αμφιλεγόμενο ανέκδοτο της αθλήτριας Παπαχρήστου στο Twitter. Τότε είχε ξεσηκωθεί σύσσωμος ο κόμος της θολοκουλτούρας να αρνηθεί στην αθλήτρια την συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς αγώνες στολίζοντάς την ταυτόχρονα ως ρατσίστρια και νεοναζί. Τι και αν η κοπέλα ζήτησε συγνώμη, οι αιμοδιψείς ψευτο-προοδευτικοί της στέρισαν την ευκαιρία και ίσως και μία λαμπρή καριέρα...

Κάποιοι είπανε πως δεν αρμόζουν ακροδεξιά στοιχεία και ρατσισμός στον αθλητισμό και έως εκεί να το δεχτώ. Το κατά πόσο ένα ανέκδοτο σε κάνει ρατσιστή και ακροδεξιό, είναι μεν ένα θέμα, αλλά ας το προσπεράσω για την ώρα. Συμφωνούμε όλοι ότι τα ακραία στοιχεία δεν αρμόζουν σε μια σύγχρονη πολιτισμένη κοινωνία. Διαφωνώ ότι η Παπαχρήστου ήταν ένα από αυτά...

Φτάνουμε όμως στο σήμερα και με λύπη παρατηρώ ότι μεγάλο μέρος των συμπατριωτών μου, δεν δείχνουν την ίδια στάση και σε άλλες, πολύ πιο τραβηγμένες περιπτώσεις...

Για παράδειγμα, ο γνωστός σε όλους πλέον "τοξοβόλος του Συντάγματος". Ο νεαρός αυτός, πάνω στο τσακίρ κέφι, έπιασε το τόξο του και πήγε στο Σύνταγμα για σκοποβολή! Την ίδια εποχή, έγραφε μήνυμα συμπαράστασης στον συλληφθέντα για τη ληστεία στην Πάρο και τη δολοφονία του οδηγού ταξί Δημήτρη Μίχα, (τον οποίο αποκαλούσε ρουφιάνο). Δεν καταδίκασε ποτέ τα αθώα θύματα της Μαρφίν και ούτε κάποιο άλλο θύμα που σκοτώθηκε άδικα στο όνομα της δικής του ιδεολογίας.

Δυστυχώς οι "τοξοβόλοι" είναι πολλοί εκεί έξω και το χειρότερο: Πολλοί συμπολίτες μας ταυτίζονται μαζί τους, τους θαυμάζουν, τους θεωρούν φίλους τους και τους αβαντάρουν! Το πως κάποιος φτύνει δηλητήριο για ένα απλό ανέκδοτο ενώ ταυτόχρονα δικαιώνει και θεωρεί νορμάλ ψυχάκιδες σαν τον "τοξοβόλο" είναι κάτι που δεν θα καταλάβω ποτέ.

Δηλαδή ένα ανέκδοτο σε κάνει ακροδεξιό αλλά όλες αυτές οι ενέργιες του "τοξοβόλου" δεν τον κάνουν ακροαριστερό! Λογικότατο! Και ασφαλώς είναι ηλίου φαεινότερον ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με "λαϊκούς αγωνιστές"... 

Θαρρώ ζούμε την εποχή της πιο βρώμικης αντιπολίτευσης. Όλοι πλέον κοιτάνε το "ποιος τα λέει" και όχι το τι "λέει". Όποιος σπέρνει ανέμους, θερίζει θύελες λέει ο λαός μας ο σοφός, και θα πρέπει επιτέλους να αναλογιστούμε όλοι τις ευθύνες μας. Ας μην υποστηρίζουμε τον κάθε κακοποιό, μόνο και μόνο για λόγους αντιπολίτευσης. Γιατί από τα οικονομικά χάλια μπορούμε ως χώρα να ξεφύγουμε μια μέρα. Τους Ρωμανούς και τους "τοξοβόλους" όμως δεν θα τους διωρθόσουμε εύκολα....

ΥΓ: Πριν από λίγες μέρες, κοπελίτσα που δουλεύει ως αεροσυνοδός σε μεγάλη αεροπορική εταιρεία υπερασπιζόταν με πάθος τον Ρωμανό και έβριζε χυδαία όποιον δεν συμφωνούσε μαζί της...

1ον. Κοπελιά, σε σοβαρή χώρα, άμα κάνεις καταγγελία πως σε έβρισε υπάλληλος που θεωρεί λαϊκό αγωνιστή άνθρωπο καταδικασμένο για ένοπλη ληστεία με όμηρο και υπόδικο για συμμετοχή/σύσταση τρομοκρατικής οργάνωσης, ο υπάλληλος έχει αμέσως θέμα.

2ον: Να μας πει το κορίτσι αυτό πως θα αισθανότανε αν αντί για την ληστεία στην Κοζάνη, ο Ρωμανός και τα φιλαράκια του επέλεγαν το αεροπλάνο που έτυχε να δουλεύει η ίδια εκείνη τη μέρα. Πως θα της φαινότανε αν, οι λαϊκοί αυτοί αγωνιστές, κρατούσανε αυτήν όμηρο, με καλάσνικοφ και σκόρπιον 10.000 πόδια πάνω από την γη. 

Ζητούνται Ήρωες!

Η κρίση έδειξε πόσο φτωχοί είμαστε. Δεν έχουμε επιστήμονες, καλλιτέχνες, ανθρωπιστές να ηρωοποιήσουμε, και τρέχουμε απεγνωσμένα να κάνουμε ήρωες νεκρά παιδιά και εγκληματίες του κοινού ποινηκιού δικαίου. Ρωμανοί, Μαζιώτες, Ξηροί... Ιδού οι ήρωες αυτής της έρημης και ασυνάρτητης χώρας.

Αντίθετα με τους πολλούς, για εμένα, κανένα σεβασμό δεν χρήζει η θέληση και το κουράγιο του Ρωμανού. Έχει το χαρακτήρα του τραμπούκου. Αυτού που παρκάρει γιατί έτσι γουστάρει στη θέση ατόμων με αναπηρία ή αυτού που καπνίζει σε κλειστό χώρο. "Σας γράφω στα αρχίδια μου". "Σας γαμάω". Αυτό το νταηλίκι πάντα γοήτευε τον Έλληνα. Κουσούρι άσχημο και παθητικό, η πεμπτουσία θα έλεγα του ραγιαδισμού που μας χαρακτηρίζει, μας διακατέχεί ως έθνος τους τελαυταίους αιώνες. Τον γουστάρει τον νταή ο Έλληνας. Τον θαυμάζει. 

Και από το σχολείο ακόμη, από μικρά παιδιά. Οι πιο νταήδες γίνονται αρχηγοί 15μελούς. Τους σωστούς, τους μορφωμνέους, τους λογικούς, τους θεωρούμε βλάκες και δε τους δίνουμε σημασία... 
Είναι λάθος να περιμένουμε από τον κάθε Ρωμανό να μας πει πως ότι προσπαθούμε εμείς να χτίσουμε, είναι πιο μάγκας αυτός που προσπαθεί να το χαλάσει.

Αφιερωμενό στην Ελλάδα που ψάχνει ήρωες στα καμμένα λεωφορεία, στα σκουπίδα των πρυτανικών γραφείων και τις σκανδάλες των σκόρπιον και των καλάσνικοφ.... 

Ηθικόν Δίδαγμα!

Μια φορά κι έναν καιρό, ένα αποδημητικό πουλί ξεχάστηκε και άργησε να φύγει για τις νότιες ζεστές χώρες. Κάλιο αργά παρά ποτέ όμως και έτσι τράβηξε νότια. Αλλά για κακή του τύχη, το έπιασε στη διαδρομή μια μεγάλη παγωνιά...

Και το πουλάκι πάγωσε και έπεσε στη γη.

Μέσα στην ατυχία του, ένα βόδι που περνούσε από εκεί, όχι μόνο δε βοήθησε το μικρό πουλάκι αλλά αντιθέτως... το έχεσε!

Μεταξύ άλλων λοιπών, ο μικρός μας πρωταγωνιστής βρισκότανε τώρα βουτηγμένος μέσα στα σκατά.

Κι όμως! Η θερμότητα βοήθησε το πουλάκι να ξεπαγώσει και το πουλάκι άρχισε να κελαηδάει χαρούμενα.

Μία γάτα που ήταν εκεί κοντά άκουσε το κελάηδημα του πουλιού και της κίνησε την περιέργια. Ακολούθησε τον ήχο, βρήκε το μέρος που ήταν θαμένο το πουλάκι, το ξέθαψε και.... το έφαγε!

Ηθικό δίδαγμα 1ο: Αυτός που σε χώνει στα σκατά δεν είναι πάντα εχθρός σου.
Ηθικό δίδαγμα 2ο: Αυτός που σε βγάζει από τα σκατά δεν είναι πάντα φίλος σου.
και
Ηθικό δίδαγμα 3ο: Όταν είσαι μέσα στα σκατά καλύτερα να το βουλώνεις.

Έχει πλάκα να χτυπάς τους Ναζί!

Είναι αλήθεια πως την ιστορία την γράφει ο πάντα νικητής. Και όχι μόνο τη γράφει αλλά ενίοτε την τροποποιεί ανάλογα με το πως τον βολεύει, πλασσάροντας τη δική του εκδοχή ως σωστής... Και ποιος θα τον εμποδίσει άλλωστε, με όλους τους αντιπάλους νικημένους και αδύναμους;

Όλα αυτά είναι γνωστά και χιλιοειπωμένα και δε χρειάζεται πιστεύω να τα αναλύσω περισσότερο...

Ωστόσω, με τον πάροδο του χρόνου, και εφόσον κατακάτσει η σκόνη της μάχης και του πολέμου, οι ιστορικοί και οι ερευνητές, αναλαμβάνουν δράση! Με ηλικρείνια και σεβασμό, να ξετυλήγουν το κουβάρι της ιστορίας και αναλύοντας την ιστορία από μια ουδέτερη οπτική γωνία αποκαθηστούν την αλήθεια ή έστω ανακαλύπτουν νέες πτυχές. Και να που δεν είναι λίγες οι φορές που οι ερευνητές διορθώνουν τις παραποιήσεις και γράφουν ητν ιστορία όπως έγινε ή όπως όλα δείχνουν ότι έγινε...

Και ειναι άξιο θαυμασμού που επιστήμονες, ιστορικοί, ερευνητές υπερσπίζονται τους πολιτικούς ή εθνικούς τους αντιπάλους, προς τιμήν της αλήθειας και της δικαιοσύνης.

Υπάρχει όμως μία περίπτωση στην ανθρώπινη ιστορία όπου ο νικητής μπορεί να γράψει ότι του κατέβει και ο ηττημένος δεν έχει καμία απολύτως υπεράσπιση.  Και αυτή η περίπτωση δεν είναι άλλη από την ηττημένη Ναζιστική Γερμανία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Έχει πολύ πλάκα και είναι απόλυτα ασφαλές να κατηγορείς τους Ναζί. Είσαι πραγματικά ελεύθερος να τους φορτώσεις ότι θέλεις. Μπορείς να βγάλεις τα εσώψυχά σου, τα κόμπλεξ σου και κανένας δε θα σου ζητήσει τα ρέστα. Αν το κάνει, του κοτσάρεις αμέσως την ταμπέλα του νεοναζί, φασίστα,ακροδεξιού και καθάρισες.

Ότι τραβάει η ψυχούλα σου βρε αδερφέ. Στην κυριολεξία!

Κανένας δεν πρόκειται να τους υπερασπηστεί γιατί θα στιγματιστεί ως νεοναζί κάτι που μεταξύ άλλων είναι παράνομο και μπορεί να έχει και επιπτώσεις στην καριέρα του ή στο κοινονικό του περιβάλλον (δες περίπτωση Παπαχρήστου με το ανέκδοτο στο Twitter).

Με άλλα λόγια, μπορούν να σου δημιουργήσουν μεγάλο κακό.

Ορίστε και ένα παράδειγμα, φρέσκο σημερινό... Ακολουθεί απόσπασμα συζήτησης από το το facebook με φίλο που γνωρίζω πάνω από 15 χρόνια, τα στοιχεία του οποίου σκοπίμως επέλεξα να κρύψω (αν και δεν θα έπρεπε εφόσον ότι έγραψε το έραψε δημόσια).

1. Από τον τίτλο βλέπουμε ότι ο Χίτλερ παρουσιάζεται ως εθισμένος στην Κοκαίνη. Αυτό μου έκανε εντύπωση και μπήκα στο wikipedia να το ψάξω.
Μέγα έγκλημα και ατόπημα αγαπητοί αναγνώστες!
Είπαμε. Τις κατηγορίες αναντίων τον ναζί πρέπει να τις τρώμε αμάσιτες.... (γιατί; γιατί είναι ναζί. μη τα ξαναλέμε)

2. Στο Wikipedia παρατήρησα ότι  δεν γράφουν τίποτα για ναρκωτικά παρά μόνο ένα κοινό φάρμακο που του γράψανε για Πάρκινσον.

Παρατηρούμε μεταξύ άλλων ότι έπασχε από πολλά, άρα τα φάρμαγα λογικά τα έπερνε γιατί τα είχε ανάγκη και όχι για να περνάει καλά όπως ίσως υποννοεί ο τραγανιστός τίτλος...

Η απάντηση ήταν άμεση και κατατοπιστική σε 3 μέρη...

3α --> Ειρωνία

3β --> Εμπαιγμός

3γ --> Ειρωνία & Εμπαιγμός...

Για να αναδημοσιεύσεις δηλαδή κάτι πρέπιε πρώτα να κοιτάξεις τι γράφει το wikipedia και για τους άλλους... Έστω... πάμε να δούμε τι γράφει το wikipedia για τον γιατρό του.

Τι ήταν λοιπόν αυτά τα σούπερ ναροκωτικά που έδινε στον Χίτλερ ο γιατρός του; Σταγονίδια κοκαϊνης για τα μάτια (!), βιταμίνες, τεστοστερόνη, λοίπος, ένζυμα, e.coli.... Υπόψιν είδαμε πιο πάνω οτι έπασχε από Πάρκινσον, Σίφιλη και πόσα άλλα.... Για τον αθρογράφο όμως, αλλά και τον σχολιαστή, ο Χίτλερ ήταν πρεζάκιας.

Βλέπουμε λοιπόν καθαρά πως όταν ο ασθενής είναι πολιτικός μας αντίπαλος, γίνεται αμέσως πρεζάκιας...

4. Απάντησα κι εγώ εξίσου ειρωνικά, αν και τα περισσότερα από αυτά τα έχουμε ακούσει κατά καιρούς.... ...για να έρθει η προσβολή (νο.5) που έτσι κι αλλιώς δεν θα αργούσε να έρθει....

Είπαμε...

Για κάποιους η αλήθεια περνάει μέσα από πολιτικό πρίσμα. Αν σε γουστάρουν θα σε υποστηρίζουν. Αν δε σε γουστάρουν δεν έχει δικαίωμα υπεράσπησης σε κάθε ψευτιά ή αδικία εναντίον σου.

 

Ας μην το κουράζουμε.

Τα είπαμε...


Στους ναζί μπορείς να βγάλεις ότι πιο σάπιο έχεις μέσα σου και κανένας ποτέ δε θα ζητήσει τα ρέστα.

Είναι η χαρά του ψυχοπαθή, του κομπλεξικού, του σηκοφάντη, του συνομοσιολόγου, του σταλινικού.....
 
Δεν έχω σχέση ούτε με τους ναζί ούτε με άλλου είδους ολοκληρωτικά καθεστώτα. Πόσο χαίρομαι που δεν έγινα σαν αυτούς.

Μέχρι και αυτή την ώρα δεν απάντησα στον φίλο μου. Και λογικά δεν πρόκειται να το κάνω. Δεν υπάρχει λόγος ούτε για περισσότερες προσβολές.

Έτσι είναι αφού έτσι τους αρέσει.

Καλή συνέχεια :)

Στέφανε, το καλτσόν!

Πηγή εικόνας: Wired and Ready (https://www.facebook.com/pages/Wired-and-Ready/187527241268787?hc_location=timeline)

Να τες πάλι οι βαρύγδουπες δηλώσεις! Από έγκριτο δημοσιογράφο αυτή τη φορά...

Καμιά φορά τις διαβάζω και γελάω. Άλλοτε πάλι με ενοχλούν...

Και επειδή κάποια πράγματα έχουν αρχίσει να ξεφεύγουν...

Για πες μας Στέφανε Χίο, μήπως θυμάσαι τι έπαθε η χώρα την τελευταία φορά που οι Στρατιωτικοί "ανέλαβαν δράση"; Τι έπαθε η Κύπρος θυμάσαι;

Θα ήθελες Στέφανε Χίο να μας πεις την άποψή σου για εκείνους τους Στρατιωτικούς; Τον Παπαδόπουλο, τον Παττακό, τον Ιωαννίδη...

Ποιά η γνώμη σου για αντίστοιχους Στρατιωτικούς σε άλλες χώρες; Για όλους αυτούς που γύρισαν τα όπλα που είχαν για να προστατεύσουν, ενάντια σε όσους δε συμφωνούσαν μαζί τους...

Και κάτι ακόμα!

Γιατί δεν αναλαμβάνεις εσύ δράση να βοηθήσεις το λαό που πεινάει;

Γιατί δεν τα πουλάς όλα (έχεις περιουσία - δεν είσαι κανένας ψωμολύσας), να τα δώσεις στους φτωχούς και τους πεινασμένους;

Γιατί δεν κρατάς μόνο λίγα χρήματα για 5 κιλά δυναμίτη, να τα φορτώσεις πάνω σου, να μπεις στη Βουλή και... να μας σώσεις!

Σώσε μας ρε Χίο! Γιατί δε το κάνεις; ("γαμώ το κεφάλι σου ο ο μαλάκας" όπως πολύ σωστά προειπες)

Γιατί βάζεις το τομάρι σου πάνω από το καλό της χώρας;

Γιατί ρε γκιαούρη;

Εμείς, ο απλός λαός, θα σε ευγνωμονούμε για πολλά χρόνια. Όλοι θα έχουμε να λέμε στα εγγόνια μας για τον ηρωϊκό δημοσιογράφο που με μία κίνηση ματ, τάισε τους πεινασμένους και ξεκλήρισε την κακιά, πουλημένη κυβέρνηση των δωσίλογων.

Και δώστου γιορτές, επετίους, τραγούδια, ποιήματα, ταινίες...  Όλες οι πόλεις θα έχουν οδό με το όνομά σου!

Γιατί δε μας σώζεις;

Μάλλον Στέφανε, τα κόκαλα του Κολοκοτρώνη τρίζουν περισσότερο με την υποκρισία τη δική σου παρά με των Στρατιωτικών της χώρας.

Και όσα σου έσυρα τώρα εδώ, τα ίδια και χειρότερα θα πρέπει να σούρω και σε όσους / όσες εκεί έξω καλούνε τους άλλους σε επανάσταση αλλά οι ίδιοι είναι αόρατοι.

Σε όλους αυτούς που αγανακτούν και απορρούν γιατί ο Έλληνας δε ξεσηκώνεται...αλλά την ίδια στιγμή δε χάνουν ευκαιρία να σουλατσάρουν αριστερά δεξιά με πολυτελή αυτοκίνητα, μηχανές, σκάφη...

Ο φτωχός κόσμος, ότι είχε να χάσει το έχασε. Εσείς λοιπόν που καλείτε το λαό σε πραξικόπημα (κάτι που μεταξύ άλλων απαγορεύεται), μάλλον είστε αυτοί που θα έπρεπε να κάνουν την πρώτη κίνηση και όχι να πουλάτε μαγκιές με ξένα αρχίδια.

Τα καλτσόν να προσέξετε σύντροφοι!

Φρέσκα Κλούρια Να Πουλάς

Μεταφέρω αυτούσιο το email που έστειλα σε αρχισυντάκτη Τοπικής Εφημερίδας της Καρδίτσας...

Καλησπέρα κε αρχισυντάκτη και καλό μήνα!

Σας διαβάζω συστηματικά στην ηλεκτρονική σας μορφή, από το εξωτερικό.

Στο φύλλο σας της 31ης Αυγούστου 2014 παρατήρησα στην στήλη σας "οι πάνω και οι κάτω" ένα κομμάτι που αναφέρεται στον Κωνσταντίνο Καραμανλή.

Περισσότερα μπορείτε να δείτε στην συννημένη εικόνα.

Νομίζω, πως η σύγχρονη πολιτική σκηνή έχει δυστυχώς αρκετά άτομα για την συγκεκριμένη στήλη και δεν είναι ανάγκη να έχουμε ανθρώπους που έχουν εκλείψει από τα πολιτικά δρόμενα εδώ και 5 χρόνια.

Όπως λέει και ο λαός μας ο σοφός: "Φρέσκα κλούρια να πουλάς"

Δικαίωμά σας φυσικά να έχετε όποιον θέλετε στη στήλη.

Εγώ μιλάω ως φίλος της εφημερίδας.

Ευχαριστώ προκαταβολικά για το χρόνο σας,

Σίμος Ν. Τσιτόγλου

Πραγματικά δεν ξέρω τι να πω και θα με ενδιέφερε η γνώμη σας.

Η συγκεκριμένη εφημερίδα ανέκαθεν ήταν αντι-νεο-δημοκρατική και παλαιότερα στο γραφείο του αρχισυντάκτη υπήρχε φωτογραφία χειραψίας με τον Γιώργο Παπανδρέου (τότε που λεφτά υπήρχαν). Ίσως τώρα την κατέβασαν... Τέλος πάντων, νομίζω πως η συγκεκριμένη εφημερίδα ώρες ώρες το παρακάνει. 

Λές και δεν έχουμε φιντάνια στην σύγχρονη πολτική σκηνή, πρέπει να ξεθάβουμε πολιτικές περσόνες προ 5ετίας. 

Λες και το νόημα είναι θάψουμε την δεξιά (ο Θεός να την κάνει) για τη δεξιά. 

Όπως και να έχει, πολλά ίσως θα μπορούσα να γράψω. 

Για την ώρα εξέφρασα τον προβληματισμό μου και περιμένω μία κάποια απάντηση.

Ανανέωση:

Όμολογώ ότι η απάντηση ήταν ταχύτατη και το αναγνωρίζω αυτό. Και για να είμαι δίκαιος σας παραθέτω την απάντηση που έλαβα:

Σίμο, όταν όλα τα φιλικά του ΜΜΕ θέλουν να τον εξωραΐσουν για να μας φέρουν πίσω ως σωτήρα, μάλλον δεν είναι ακόμη παρελθών και μάλλον τα κουλούρια ακόμη δεν πάλιωσαν.

Επίσης είναι πρόκληση όλοι να ασχολούνται με τις διακοπές διαρκείας 12 μηνών το έτος του Καραμανλή.

Όπου με τη σειρά μου απάντησα:

Ευχαριστώ για την άμεση απάντηση.

Συμφωνώ!

Δυστυχώς όμως δε φταίνε μόνο τα φιλικά προς αυτόν ΜΜΕ.

Έχει μια κακή ιδιότητα η Ελληνική πολιτική σκηνή να κάνει τους παλαιότερους πολιτκούς να μοιάζουν καλύτεροι.

Έτσι ο Σαμαράς μοιάζει χειρότερος από τον Παπανδρέου,

Ο Παπανδρέου μοιάζει χειρότερος από τον Καραμανλή,

Ο Καραμανλής χειρότερος από το Σημίτη...

και πάει λέγοντας...

Εγώ έκανα την παρατήρηση με κάθε επιφύλαξη γιατί μου φάνηκε άσχημο, όταν η χώρα έχει κατακλυστεί από κακούς πολιτικούς, εμείς να ανατρέχουμε σε περσόνες προ 5ετίας.

Σας διαβάζω καθημερινά μέσω της ηλεκτρονικής σας έκδοσης από τα ξένα.

Συνχίσετε την καλή δουλειά 

Σίμος Ν. Τσιτόγλου

ALS Ice Bucket Challenge

Και να που έφτασε η ώρα να με προκαλέσουν κι εμένα στην μόδα του ALS Ice Bucket....

Για όσους δεν γνωρίζουν περί τίνος πρόκειται, το ALS είναι μια ιδιαίτερα σπάνια εγκεφαλική ασθαίνια. Μεταξύ άλλων, ένα από τα τραγικά συμπτώματα είναι να νιώθεις πως λούζεσε με παγωμένο νερό.

Κάπως έτσι ξεκίνησε η φιλανθρωπική μόδα (το είδαμε κι αυτό στις μέρες μας - ζούμε μεγάλες στιγμές) του ALS Ice Bucket που έχει ως εξής:

Μόλις κάποιος σε προκαλέσει, έχεις δύο επιλογές. Είτε λούζεσαι με έναν κουβά κρύο νερό και καταθέτεις 10$ σε λογαριασμό για την εύρεση θεραπίας του ALS ή δεν λούζεσαι με κρύο νερό οπότε πρέπει να καταθέσεις 100$. Σε κάθε περίπτωση, αν θες, μπορείς να προκαλέσεις και άλλους, συνήθως τρεία άτομα. Και βέβαια, πρέπει να καταγράψεις το σκηνικό σε βίντεο για να αποδείξεις ότι έκανες.

Και να μην ξεχάσω: Απότερος σκοπός είναι να ενημερωθεί ο κόσμος για το ALS.

Για να πω την αλήθεια, μέχρι τώρα αντιμετώπιζα το όλο σκηνικό, με σκεπτικισμό και ανάμοικτα συναισθήματα.

Κάπου εκεί, δύο παλιοί συνεργάτες και εξαίρετοι φίλοι, ο Ντάνιελ και ο ακτιβιστής Σκοτ με προκάλεσαν στο ALS Ice Bucket. Όπως έμαθα αργότερα, ψάχνανε έναν αρκετά τρελό για να λουστεί με κρύο νερό και συμφώνησαν ότι εγώ δεν θα τους απογοήτευα.

Μια Καναδο-Πολωνική συννομοσία εναντίον μου!! :D

Ορίστε λοιπόν και το δικό μου βιντεάκι. Με τη σειρά μου προκάλεσα 2 παλιούς συνεργάτες και πολύ καλούς φίλους, την Άννα και τον Τόμεκ. Προκάλεσα και το παπάκι! Γιά να δούμε.... Θα αποδεχτούν την πρόκληση.

ΥΓ: Ο Σκοτ είχε μια πολύ καλή ιδέα. Αντί για κατάθεση στον οργανισμό κατά του  ALS (που ομολογουμένος έχει μαζέψει πολλαπλάσια χρήματα και προσοχή από αυτά που ήθελε), να κάνουμε κατάθεση στον οργανισμό water.org που σχετίζεται με το καθαρό νερό σε απομακρισμένες περιοχές της Αφρικής. Γιατί όχι λοιπόν; Φιλανθρωπία ήταν ο σκοπός της μόδας και φιλανθρωπία θα κάνουμε!

Νέος Σέρβερ

Νέος Σέρβερ... Καλή αρχή :)

Δημοσθένους Λέξις...

Ή αλλιώς... γιατί εγκαταλείπω την πολιτική.

Τελικά αποφάσισα να εγκαταλέιψω τα πολιτικά.
Τουλάχιστον όσο βρίσκομαι στο εξωτερικό.

Όσοι από εσάς με γνωρίζουν καλά, εδώ και χρόνια, ίσως δυσκολευτούν να το πιστέψουν. Όμως είναι αλήθεια.

Το σκεφτόμουν εδώ και καιρό πως δε πήγαινε άλλο αυτή η κατάσταση.

Ο κόσμος ποτέ δεν θα καταλάβει αυτό που δεν θέλει να καταλάβει. Δεν υπάρχει λοιπόν λόγος να μαλώνω με όλους τους παλιούς φίλους και γνωστούς για πράγματα απλά και αυτονόητα.

Ίσως θα σχολιάζω την πολιτική μέσα από αυτό το μπλογκ, όμως έως εκεί.

Η συνέχεια επί της οθόνης λοιπόν... ;)

Λίγα λόγια για τον φίλο μου Σ.Κ.

Γράφοντας δύο λόγια για τον φίλο μου τον Σ.Κ. θα πρέπει εξ αρχής να πω ότι πρόκειται για ένα ζωντανό σύμβολο μια άλλης εποχής. Δείγμα χαρακτηριστικό μιας κάστας ανθρώπων που αν και σήμερα έχουν εκλείψει, στα μέσα της δεκαετίας του 80 και του 90 ήταν μικροί βασιλιάδες της νύχτας.

Και ο λόγος για τους γνωστούς και μη εξαιρετέους "σκυλάδες", που με βλέμμα και φωνή χαμηλωμένα από καπνό και ουίσκι, και ένα σκασμό λεφτά σε λουλούδια και γούστα, οι σύγχρονοι γλετζέδες μοιάζουν μπροστά τους τόσο ψεύτικοι και φθηνοί.

Αλλά για να μην παρεξηγηθώ, αυτά όλα τα έκανε στα νιάτα του γιατί τώρα τα είχε αφήσει πίσω.

Τον φίλο Σ.Κ. εγώ τον γνώρισα μέσα από τη δουλειά. Συνεργάτης άριστος και σταράτος, έλεγε την άποψή του στα ίσια, χωρίς υπεκφυγές και φόβο, με σεβασμό πρώτα στον εαυτό του και έπειτα στον συνομιλητή.

Ίσως στις εκφράσεις του να ήταν λίγο άγαρμπος, ήταν όμως πάντα ειλικρινής και καλοπροαίρετος και αυτό ήταν αρκετό για να του συγχωρήσω κάποιες λέξεις σκληρές. 

Με συμβούλεψε πολλές φορές πάνω στη δουλειά και με υπερασπίστηκε ακόμα περισσότερες και θα τον ευχαριστώ για πάντα. Δεν ήταν άλλωστε υποχρεωμένος. 

Και σαν τελείωνε η δουλειά, αν είχαμε χρόνο θα πίναμε κανένα ποτάκι. Θα με ρωτούσε για θέματα υπολογιστών ή θα με συμβούλευε για γκόμενες (τότε ήμουν ελεύθερος).

Ναι, κάπως έτσι πέρασαν τα χρόνια και γεμίσαμε τα τσουβάλια του μυαλού με αναμνήσεις όμορφες...

Και τότε, έμαθα τα άσχημα νέα για τον Σ.Κ, από έναν κοινό φίλο και συνεργάτη μας. Στα σκαλοπάτια, έξω από την Εθνική Τράπεζα στην κεντρική πλατεία, μια όμορφη, ηλιόλουστη ημέρα.... 

Όλα γίνανε πολύ γρήγορα. και έτσι, λίγους μήνες μέτα την εγχείριση, μια εξίσου ηλιόλουστη μέρα, βρεθήκαμε και ήπιαμε ένα καφεδάκι στο Del Corso... 

Ο Σ.Κ. έμοιαζε να γίνεται καλύτερα. Μου είπε ότι με βλέπει online στο gchat ή το facebook αλλά ο ίδιος προτιμά να φαίνεται offline για ηρεμία. Γενικά ποτέ του δεν ήταν τύπος του chat. 

Ήταν η τελευταία φορά που είδα τον Σ.Κ. Πέρασαν περίπου 2 χρόνια από τότε.

Και παρότι δε μιλήσαμε από τότε, πάντα είχα στο νου μου ότι ο ήρωας Σ.Κ. νίκησε την παλιαρρώστια. Και ήμουν χαρούμενος που ένα τέτοιο θαύμα έγινε σε έναν φίλο!

Πριν λίγες μέρες, ο Σ.Κ. είχε τα γεννέθλιά του και μπήκα στο προφίλ του να γράψω ένα "χρόνια πολλά" όμως εκεί έμαθα ότι ο Σ.Κ. κοντεύει ένα χρόνο που δεν είναι πια κοντά μας...

Λυπήθηκα νιώθοντας την απουσία του παλιού φίλου (που εγώ ο αφελής τόσο καιρό νόμιζα πως ήταν καλά) και η ουτοπία πως ένας κοινός θνητός νίκησε τον καρκίνο γκρεμίστηκε για άλλη μία φορά.

Φίλε μου Σ.Κ., σε χαιρετώ εκεί ψηλά στους ουρανούς. Μη μου κρατάς κακία που δεν γνώριζα για την τύχη σου. Έτσι είναι η ζωή για εμάς που φύγαμε στο εξωτερικό... Πράγματα αλλάζουν και τα μαθαίνουμε τελευταίοι. 

Απαντώντας το ερωτηματολόγιο του Proust

- Ποιο είναι το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας;
Η αισιοδοξία

- Ποια αρετή προτιμάτε σ' έναν άντρα;
Η ειλικρίνεια

- Ποια αρετή προτιμάτε σε μια γυναίκα;
Η ειλικρίνεια

- Τι εκτιμάτε περισσότερο στους φίλους σας;
χμ... ξανά ειλικρίνεια ;)

- Το βασικό σας ελάττωμα;
Η εκδικητικότητα

- Η βασική σας απασχόληση;
Ο σχεδιασμός και η δημιουργία μεγάλων ιστοσελίδων

- Τι είναι για σας ευτυχία;
Να μην αισθάνεσαι μόνος.

- Τι είναι για σας δυστυχία;
Η μοναξιά

- Αν δεν ήσασταν ο εαυτός σας, ποιος θα θέλατε να ήσασταν;
χμ... χαίρομαι πολύ που δεν σκέφτηκα ποτέ αυτή την ερώτηση.

- Ποιος θα ήταν για σας ο ιδανικός τόπος για να ζήσετε;
Πιστεύω ένα νησί μετρίου μεγέθους που συνδιάζει θάλασσα (για να το παίζω μεγάλος και τρανός) με βουνό (για να θυμάμαι ότι είμαι μικρός)

- Το αγαπημένο σας χρώμα;
Πορτοκαλί

- Το αγαπημένο σας λουλούδι;
Γαρδένια

- Το αγαπημένο σας πουλί;
Πετροχελίδονο

- Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Ο Έρνεστ Χέμινγκγουέι... αλλά και ο Δημήτρης Χατζής

- Οι αγαπημένοι σας ποιητές
Τσαρλς Μπουκόφσκι (εκτός από αγαπημένος μου είναι επίσης και ο πιο μισητός)

- Οι αγαπημένοι σας ήρωες από την λογοτεχνία;
Ο Ντόριαν Γκρέι του Όσκαρ Ουάιλντ

- Οι αγαπημένες σας ηρωίδες από την λογοτεχνία;
---

- Οι αγαπημένοι σας συνθέτες;
Hans Zimmer, James Horner, Michael Danna, John Williams, Russel Browar

- Οι αγαπημένοι σας ζωγράφοι;
Τα μικρά παιδιά

- Οι ήρωες σας από την πραγματική ζωή;
Όσοι τα έδωσαν όλα και δε ζήτησαν τίποτα

- Ποιες ιστορικές προσωπικότητες αντιπαθείτε περισσότερο;
Άντολφ Χίτλερ, Τζόζεφ Στάλιν, Τζένγκινς Χαν, Μάο Τσε Τουνγκ, Κεμάλ Ατατούρκ και οποιοσδήποτε άλλος διέταξε σφαγές αμάχων.

- Οι αγαπημένες σας ηρωίδες από την παγκόσμια ιστορία;
Η Ada Lovelace.

- Το αγαπημένο σας όνομα;
Δήμητρα, Άννα

- Τι μισείτε περισσότερο;
Την ολυγοψυχία

- Ποιο στρατιωτικό γεγονός θαυμάζετε περισσότερο;
Η μάχη του Μαραθώνα

- Με ποιο φυσικό ταλέντο θα θέλατε να είστε προικισμένος;
χμ... ίσως να είμαι λίγο καλύτερος στο χωρό ;)

- Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Χαμογελαστός.

- Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτό τον καιρό;
Μελαγχολία. Μου λείπει λίγο η πόλη μου, το σπίτι μου, οι συγγενείς, οι φίλοι...

- Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Τα κοπλιμέντα στις όμορφες γυναίκες

- Το αγαπημένο σας "motto";

"Ίδωμεν..."